علیاشرف درویشیان نویسنده ایرانی و از اعضای کانون نویسندگان ایران است.
برخی از نوشتههای خود را پیش از انقلاب ۱۳۵۷ با نام مستعار «لطیف
تلخستانی» منتشر میکرد. وی پیش و پس از انقلاب چند بار به علت فعالیتهای
سیاسی زندانی شد.درویشیان در داستان هایش به مردم فرودست می پردازد. همچنین
بسیاری از داستان های درویشیان بخش هایی از زندگی اجتماعی خودش را به
تصویر می کشد. وی آغاز آشنایی خود با قصه و قصه گویی را از سنین کودکی و از
طریق داستان های مادربزرگ و پدرش عنوان می کند و همچنین فضای فرهنگی
ابتدای دهۀ سی خورشیدی را در بارور شدن ذهنیت خود مؤثر می داند. درویشیان
نخستین داستان خود را که هرگز منتشر نشد در زندان دیزل آباد کرمانشاه نگارش
کرد. وی در آثارش به شاگردان خود و نیز محیط فقرزدۀ شهر کرمانشاه و
روستاهای اطراف آن می پردازد و بسیاری از ناملایمات و محرومیت های مردم را
بیان می کند. وی می گوید پس از مرگ صمد بهرنگی در سال ۱۳۴۸، کوشیده تا راه
او را ادامه بدهد...
درشتی مجموعه ده داستان کوتاه که نخستین بار در سال ۱۳۷۳- در ۱۰۵ صفحه- توسط نشر چشمه منتشر شد.