امروزه انبه یکی از 3 یا 4 میوه مطلوب مناطق حاره به شماره می رود. منشا آن را شمال شرقی هند، شمال برمه و احتمالا سیلان دانسته اند. در قرن شانزدهم توسط پرتقالی ها به دنیای غرب (قاره آمریکا) برده شد و امروزه در مناطق بسیار گسترده ای از هند، اندونزی، فلوریدا، هاوایی، مکزیک، آفریقای جنوبی، مصر، فلسطین اشغالی، برزیل، کوبا، فیلیپین و پاکستان و بسیاری مناطق دیگر کشت می شود. همانگونه که در شکل عریضی در اطراف خط استوا گسترش یافته است . باتوجه به این که نواحی جنوب شرقی کشور ما در این  محدوده قرار گرفته است و کشت و پرورش انبه در آن ناحیه رونق دارد، این مجموعه جهت معرفی بیشتر این میوه تهیه شده است. به دلیل تشابه اقلیمی این منطقه با کشور پاکستان، ارایه گردیده است.

در فارسی به این میوه انبه گفته می‌شود و اعراب آن را انبج خوانده‌اند.در کتب قدیمی موانبه نیز ذکر شده است. زادگاه اولیه انبه هندوستان و نواحی استوایی است و اکنون در بلوچستان نیز می‌روید. در نواحی استوایی درخت انبه چندین بار در سال بار می‌دهد. نام این میوه را درVedas آیین هندو که 4000 سال قبل از میلاد نوشته شده به نام غذای خدایان می‌توان یافت. نام این میوه از واژه man-kay گرفته شده که این کلمه هنگام کشف هند غربی توسط پرتقالیان به صورت manga تغییر یافت.

گیاه شناسی

انبه mangifera indica مهمترین عضو خانواده Anacardiacea است. مشخصه عمده بیشترگونه های این خانواده، داشتن کانال های رزینی و نیز در پاره ای از آنها، شیره سمی و   اشک آور (حساسیت زا) وجود دارد که گاه عوارض شدید پوستی در انسان ایجاد می کند....

نيازهاي اكولوژيك انبه

- درجه حرارت مناسب جهت رشد ونمو انبه 30-24 درجه سانتيگراد است . انبه مي تواند دماي 48 درجه سانتي گراد را در طول دوره رشد ونمو ميوه در صورت وجود آبياري كافي تحمل نمايد. دماي پايين رشد درخت انبه را محدود مي نمايد ، حداقل دماي قابل تحمل انبه بدون آنكه به درخت آسيبي برسد 2-1 درجه سانتيگراد است .

- انبه نسبت به خشكي بسيار مقاوم است وهمچنين شرايط غرقابي را مي تواند تحمل نمايد .

و ...