محمدرضا شفیعی کدکنی در نوزده مهر ۱۳۱۸ در کدکن از توابع تربت حیدریه در
خراسانبه دنیا آمد. شفیعی کدکنی هرگز به دبستان و دبیرستان نرفت و از آغاز
کودکی نزد پدر خود (که آخوند بود) و مرحوم ادیب نیشابوری دوم به فراگیری
زبان و ادبیات عرب پرداخت (در هفت سالگی تمام الفیه ابن مالک را از حفظ
بود) و فقه، کلام و اصول را نزد آیتالله شیخ هاشم قزوینی فراگرفت.شفیعی
کدکنی در این اثر خود برای شرح مفهوم سبکشناسی عرفانی میگوید: «هر نگاه
هنری به الاهیات و دین» میتواند ویژگیهای اسلوبی و سبکی خاص خود را داشته
باشد، که همان سبکشناسی عرفانیاست. وی همچنین معتقد است که در سرتاسر
تاریخ فرهنگ و تمدن اسلامی، با دو گونه تصوف روبرو هستیم که یکی تصوف قبل
از ابن عربی یا تصوف خراسانیست و دیگری تصوف بعد از ابن عربی، و این دو
مکتب را بر روی مثلثی نشان میدهد که نقطه صعود یک ضلع آن مثنوی معنوی است و
راس ضلع دیگر، ابن عربی است که به مرور با نزدیک شدن به عرفان قاجاری و
قرن سیزدهم، با نزول همراه میشود.